ГУЛАБИЦА БЕЛА
Ти гулабице моја бела
повторно сакаш да одлеташ,
крилјата да ги рашириш,
нови неба да освоиш.
И знам дека тој лет
прави да блескаш од среќа,
знам дека тој лет
ти беше најголема желба.
Но зошто тогаш реки солзи
од очиве сакаат да потечат,
зошто срцево немирно
се грчи и се стега?
Ех кога би можела со тебе да полетам,
да бидам крај тебе и патот да ти го осветлам,
облаците темни пред тебе да ги растерам
за да можеш полесно да ја најдеш светлината.
Ама некои патишта
ќе мораш сама да ги прелеташ,
најтемните облаци
ќе мораш сама да ги разбркаш.
А секој твој лет
парче од душава ми зема,
ме гуши, ме корне,
ме дели на два дела.
Едниот ти дава сила
и те храбри да полеташ,
другиот во стравови чека
пак во раце да ми слеташ.
Ајде сега побрзај,
освои ги новите неба,
а потоа врати ми се
гулабице моја бела.
Cometarii
Felicitări !